Waarom het soms een goed idee is om naar je partner te luisteren
Het is vrijdagochtend 1 december. De start van een nieuwe maand. De maand van feestgespuis, familiebezoekjes, chocoladeletters, jute zakken, vuurwerk en kerstdiners. Het is naast de reguliere feestdagen ook de maand waarin ik en onze oudste dochter onze verjaardag vieren. Misschien kun je je wel voorstellen dat onze agenda snel volstroomt, net als mijn to do lijst. Het is een maand waar het grote risico aanwezig is van het gevoel dat ik geleefd wordt.
Niet alleen de sociale agenda raakt steeds voller, ook mijn werkagenda. Naast Studio Zee werk ik namelijk nog 3 dagen in de week op kantoor in Haarlem. En in mei 2023 ben ik begonnen aan een nieuwe functie. Ook daar lijkt het de laatste weken in een stroomversnelling te komen. Een collega die met zwangerschapsverlof is gegaan en collega’s die mij steeds beter weten te vinden. Terwijl ik me bewust ben van mijn valkuilen van perfectie merk ik toch dat ik er onbewust regelmatig instap.
Mijn Perfectie-valkuil, hoe ziet dat eruit?
– Op mijn vrije dagen klap ik toch mijn laptop open om wat laatste dingen af te handelen
- 100 dingen tegelijk willen doen en dan gefrustreerd
- Ik voel me bezwaard om drukke collega’s om hulp te vragen, met het idee ‘ik kan het zelf wel uitzoeken’
- Ik voel me bezwaard om een vrije dag op te nemen
- Lees ik sommige dingen 1000 keer door en andere verstuur ik zonder het na te lezen en denk ik vervolgend OEF
- Ik heb overal een idee bij, mening over en wil alles verbeteren terwijl het meer dan OKÉ is om het eerst gewoon te doen op de manier dat het altijd werd gedaan.
Ik maak het mezelf zo lastig. En het levert me niet heel veel op.. Want niemand, maar dan ook niemand, vraagt mij om deze dingen te doen.
Waar merk ik aan dat perfectie niet werkt voor mij?
- Mijn lontje wordt korter
- Ik heb minder energie om sociale dingen te doen
- Mijn yoga self practice is op dit moment zo goed als NUL
- Ik slaap meer
- Ik heb meer behoefte aan alcohol drinken
- Ik vind de rust niet in mijn eigen lijf om dingen voor mezelf te doen
En één van de vele dingen die ik geleerd heb bij NLP is dat iemand die dichtbij je staat vaak de mogelijkheid om het hele plaatje te zien terwijl je er zelf midden in zit.
Maar theorie in de praktijk toepassen is a different ball game.
DUS toen mijn man zei: ‘Misschien moet jij binnenkort een dagje vrij nemen.’ Zag ik vooral Beren en Maren. Want ja, dat raakte alles wat ik op dit moment moeilijk vindt. Grenzen aangeven, stoppen met rennen en een dagje vrij nemen terwijl het zo druk op werk is.
Maar ik voelde ook dat hij gelijk had.
En dus zit ik hier. Bij Buna Koffiebar op deze vrijdagochtend. Eigenlijk een normale werkdag, maar nu een dag voor mij alleen.
De afgelopen dagen zag ik deze dag al in mijn werkagenda geblokt en riep het dubbele emoties op, maar vooral een gevoel van opluchting.
En toen ik vanochtend opstond had ik zin om pannenkoeken te bakken in m’n pyjama want ja, ik hoefde toch nergens naar toe. En vervolgens kreeg ik opeens de behoefte om weer achter m’n iPad te kruipen en iets te schrijven… nog geen idee wat. En zie hier het resultaat.
Ik merk de ruimte die ik voel wanneer ik schrijf. Soms een soort dagboek, soms een thema of iets wat belangrijk voor me is. Het kan alles zijn… En toch heb ik het al weken (lees: maanden) niet gedaan.
En nu zit ik hier. Op vrijdagochtend 1 december bij koffiebar Buna. Een goede start van een dag voor mezelf. En ik voel langzaam maar zeker de energie weer naar mij toestromen ipv bij me vandaan.
Dankjewel Matthijs, ik zal wat vaker naar je luisteren. Denk ik.