Een transformatie   

6 maanden Bali, met 1 doel: voor mezelf zorgen. Het heeft mij veranderd. Wil je weten hoe? Lees dan hieronder verder.

Na een story op Instagram (alweer een paar maanden geleden…, Sorry) vroeg ik: Wat wil jij weten van mijn half jaar in Bali? Kwamen er leuke vragen binnen. Maar 1 is me op de dag van vandaag bijgebleven.

‘Hoe heb jij je zo kunnen ontwikkelen in Bali in dat half jaar?’

Dus Jet, en ieder ander die hier nieuwsgierig naar is, deze is voor jou!

 

The story so far

Wanneer je deze blog leest, dan weet je vast een beetje van mijn voorgeschiedenis. Zo niet, lees dan deze blog, want dan duik ik er nu even lekker in.

Waarom veranderen wij?

Mensen veranderen maar door 1 van de  volgende 2 redenen:
1. Er is een noodzaak; het MOET anders.
2. Er is een enorme wens.

Ik zou willen dat ik kon zeggen dat nummer 2 de reden was voor mij. Maar dat was niet zo. Door het leven was ik aan de grond genageld en ondanks dat ik al die jaren overtuigd was dat ik het goed deed en het goed voor elkaar had, dacht mijn burn-out daar heel anders over…

Naar Bali

Matthijs en ik hadden al een aantal jaar de wens om voor langere tijd in het buitenland te verblijven. Maarja, het kwam er nooit van. Er was geen geschikt moment, want ja: baby on the way, mama ziek, nieuwe baan, huis gekocht en noem maar op.

Nooit was er een perfect moment.

Ja, lees je dat?! Perfectie bestaat niet. Zonde om er op te wachten.

En dat besefte ik me, nadat mijn moeder overleed in november 2021. Toen voelde ik de noodzaak om deze droom NU waar te gaan maken. Dus de keuze om te gaan, was een wens. De keuze om NU te gaan voelde als een noodzaak. Het was alsof er een OERKREET in mij wakker werd en die heel hard maar 1 woord kon uitbrengen: ‘B A L I’

En zo, zonder dat ik het wist lag er een avontuur op mij (ons, want ik ging natuurlijk niet alleen) te wachten. Een avontuur van transformatie. En die heeft alleen plaats kunnen vinden door 3 dingen.

Nouja, 4 dingen. Want als Matthijs hier niet achter had gestaan, had ik dit avontuur nooit met zo veel enthousiasme, vertrouwen en plezier beleefd. Of misschien waren we, was ik dan wel helemaal niet gegaan. Ik wil er eigenlijk niet over nadenken… want het is een ‘what if’ waar ik nu niks aan heb. Want hij zei volmondig: JA, IK WIL!

Maar naast Matthijs waren er dus nog 3 dingen.

1.   Wat ga je al die tijd doen?

Maar ja dan heb je geregeld dat je een sabbatical mag opnemen van je werk (dit was in bepaalde manieren makkelijker dan ik had gedacht en tegelijkertijd ook moeilijker, maar dat ik weer een heel ander verhaal) en dus voor een half jaar vertrekt. En toen kreeg ik van iedereen de vraag:

‘Maar,… wat ga je daar dan al die tijd doen?’

Goede vraag! Het duurde even voordat ik dat zelf ook voor ogen had. Want het klinkt misschien heel dom, maar daar had ik niet echt over nagedacht. Maar het antwoord kwam tot me en sprak ik daarna regelmatig, ietwat onwennig en trots tegelijk, uit.

Ik ga voor mezelf zorgen!

Dit werd mijn intentie. Dit werd mijn rode draad. Hoe ik dit vorm ging geven. Ik had werkelijk geen idee. Maar dit voelde goed.

2.   Tijd kopen

Doordat ik zo’n intentie had, een soort doel, zonder dat ik wist hoe het er precies uit zou zien, kon ik gedurende mijn tijd in Bali makkelijker keuzes maken die uiteindelijk mijn persoonlijke groei hebben bevorderd.

Ik heb deze intentie in het begin vorm gegeven door tijd te kopen.

Voordat we vertrokken hebben we het wel gehad over hoe we onze tijd wilden besteden in Bali. Matthijs zou 24 uur per week werken. Ik was compleet vrij van werk en studie en de kids… ja, die zouden eventueel naar de opvang gaan of we zouden een nanny gaan zoeken.

Na 1 week vakantie vieren gooide Matthijs het balletje op dat we wel even rond konden kijken voor de kids. Wat zou fijn zijn voor hen en voor ons. Ikzelf was nogal terughoudend. Onze reis zou best duur worden en dan komen kinderopvang kosten erbij. PLUS dat ik mijn kinderen moest overdragen aan vreemden die niet de Nederlandse taal machtig zijn. En Lauren en Renée spraken toen niet tot nauwelijks Engels.

Praktisch en rationeel gezien zag ik vooral beren.

Maar een paar dagen later, waar Matthijs ook werkte. Waar ik ook wel behoefte had aan wat bewegingsvrijheid.

Het was nu wel heel veel gedoe om met z’n 2en, zonder vrienden/opa’s en oma’s etc. het rond te breien en zelf ook nog wat vrijheid te ervaren. En ja, ik kon niet goed genoeg voor mezelf zorgen wanneer ik 80% van mijn tijd aan de kinderen en mijn gezin gaf.

Dus, hoppa, ik schreef een advertentie op een Facebook groep voor lokale nannies. We zochten een ervaren nanny die goed Engels sprak, een scooter had, een redelijk salaris vroeg en die een beetje pro-actief was. We werden overspoeld door reacties en hadden uiteindelijk 3 gesprekken ingepland.

Het eerste gesprek was met Lenie. En dat voelde goed. We hebben de andere gesprekken afgezegd en gingen met haar een afspraak aan om het 2 weken te proberen.

Oh wat voelde het de eerste keer gek dat ik de deur uitging en mijn 2 meisjes met haar achterliet. Maar oh wat was het de beste keuze van onze reis. De laatste dag hebben we allemaal gehuild bij het afscheid.

Lenie nam de meiden mee naar plekken waar wij nooit kwamen, ze nam ze mee naar de lokale markt en haalde elke week vers fruit en snuisterijen. Ze leerden de kids een beetje Bahasa spreken. Ze heeft de mooiste kunstwerken met Lauren geknutseld. Ze hielp ons de cultuur begrijpen. Ze vertaalden websites en belde met connecties om ons te helpen aan scooters, visa, drivers en meer. Ze was dol op onze meisjes en zelfs tot de dag van vandaag appt ze om te vragen hoe het gaat.

Lenie kan ik niet beschrijven in woorden. Zij heeft onze reis zo veel makkelijker, mooier, leuker en relaxter gemaakt.

We huurden haar voor een vast aantal uren per week. Of ik/wij nou plannen had(den) of niet. Zo kon ik op de dag zelf bedenken waar ik zin in had. Waar ik behoefte aan had. Ik had zo zelfs de mogelijkheid om me af en toe te vervelen….Ja te vervelen. Welke moeder kan dat nou zeggen? En ook hadden Matthijs en ik 2x per week datenight met zonsondergang.

Door deze tijd alleen en door deze tijd met z’n 2. Genoot ik weer volop van de tijd met mijn dochters. Zo konden zij weer de aandacht en liefde van mij krijgen die ze verdienen, nadat ik het aan mezelf had gegeven. 

3.   Ik ben een kolibrie

Door mijn intentie en de aanwezigheid van tijd had ik de optie om mijn nieuwsgierigheid te volgen.

Ik probeerde van alles uit.

• Ik ging regelmatig naar yogalessen bij Samadi Yoga in Canggu (https://www.samadibali.com/ ). Ik volgde Fly High, Restorative, Chakra Balancing en nog veel meer en probeerde diverse docenten.
• Zo kwam ik ook in aanraking met Lola Malaika en met haar Self Love retreat mee naar Sidemen.
• Ik volgde yoga workshops en cacao ceremonies
• Ik wandelde uren door de rijstvelden in Ubud (met en zonder kinderen)
• Ik heb mijn e-reader nog nooit zo veel benut en heb tientallen boeken gelezen over de growth mindset, geld, hoe dankbaarheid en geluk in verbinding staan met elkaar, het belang van slaap en nog zo veel meer.
• Ik scooterde door heel Canggu op zoek naar de lekkerste koffie, de beste gebakjes, de mooiste zwembaden.
• Ik tuurde uren met zonsopgang naar surfers op het strand
• Ik ontmoette veel mooie nieuwe mensen
• Ik mediteerde met de geluiden van de zee op de achtergrond
• Ik reed in m’n eentje 1,5 uur naar Ubud voor een sound healing in de Pyramids of Chi ( https://pyramidsofchi.com/ )
• Ik bestelde de raarste gerechten

En de kers op de taart:

Ik volgde de Yin Yoga opleiding bij Radiantly Alive (https://www.radiantlyalive.com/) in Ubud. My favorite town on the island. Dit was een onvergetelijke ervaring!

Al deze ervaringen neem ik mee naar de volgende ervaring en deel ik met mensen met wie ik in aanraking kom. Zo neem ik mijn kennis en ervaring mee en verspreid ik dat weer verder met jou. Net als een kolibrie.

Een bestuiving gevoed door nieuwsgierigheid.

Het gros van deze dingen zou ik niet hebben gedaan zonder de intentie om voor mezelf te zorgen en zonder Lenie en de tijd die ze mij gegeven heeft. Maar dat kan je achteraf nooit met 100% zekerheid zeggen.

Deze tijd in Bali was wel heel anders, op elk vlak dan al mijn Bali reizen ervoor.

Mijn transformatie

Mijn transformatie in Bali komt grotendeels voort uit:

1. Intentie: voor mezelf zorgen
2. Tijd kopen
3. Mijn nieuwsgierigheid volgen

Maar nogmaals deze dingen zouden allemaal niet mogelijk zijn door Matthijs die me altijd gesteund heeft in deze keuzes en me vaak zelfs een duwtje in de goede richting heeft gegeven.  Dus even een paar hele dikke veren voor hem en een hart vol dankbaarheid.

En daarnaast, de steun van vrienden, familie en waaronder ook mijn mem. Dit kon niet gebeuren zonder alle momenten hiervoor die ik beleefd heb in het leven.

Alles is met elkaar verbonden.

Afsluitend

Wil je meer weten over mijn tijd in Bali, mijn transformatie, mijn ervaringen, tips… noem maar op. Laat het me vooral weten via een mailtje/berichtje of een andere vorm van communicatie.

Toetje toe:

Naast het beantwoorden van de vraag: hoe heb ik mij zo kunnen ontwikkelen in Bali en dus wat was er voor mij nodig om te veranderen/om andere keuzes te maken.

Prikkelde dit ook de vraag: Hoe ben ik dan eigenlijk veranderd?

Want wanneer je er zelf midden in zit, zie je het soms wel en soms niet.

Deze vraag heb ik uitgezet bij collega’s/vrienden/familie. Dus daarover een andere keer meer….