Ik schreef in Bali al eens een korte post op mijn privé insta met een spiritueel inzicht die ik kreeg. En sinds ik terug ben in Nederland (november 2022) merk ik dat spiritualiteit weer wat meer op de achtergrond raakt… Het is niet productief, ik heb het druk met praktische zaken en… nouja eigenlijk weet ik niet exact waarom, maar ik merkte deze week op dat het gebeurde.
Deze week is in verband met de vakantie van Lauren toch anders dan anders. Ik zie beide kinderen meer, Matthijs en ik hebben een extra dag vrij genomen en we maken meer tijd om leuke dingen samen te doen en tijd alleen door te brengen zonder dat iets ‘moet’.
Ik brand een lichtje voor jou
En zo nam ik een avond, nadat de kinderen op bed lagen en Matthijs de deur uit was, de tijd om liefdevol allemaal kaarsjes door mijn hele woonkamer aan te steken in alle stilte. Ik stak de waxinelichtjes aan die als een bundeltje op de eettafel staan in mooie houdertjes. Een souvenir van de ongelofelijke Candlelight Yin Workshop. Op de plank boven onze bank staan spullen die mij aan het hart gaan. Zoals onder andere mijn Moodboard. Ook daar stond een kaarsje en ik stak hem aan en zonder dat ik het door had sprak ik uit: ‘ik brand een lichtje voor mijn toekomst’. Vervolgens zette ik een kaarsje neer bij ons familie portret en zei ‘ik brand een lichtje voor mijn gezin’. En als laatste zette ik een kaarsje neer bij de overlijdenskaart van mijn moeder en sprak ik uit ‘I pray for your spirit’. (Terwijl ik dit typ, voel ik m’n ogen prikken. Want het verlies van mijn moeder doet mij nog elke dag ontzettend pijn.)
Maar wat ik met jou wil delen is die laatste zin en de betekenis erachter voor mij.
‘I pray for your spirit’
Ik geloof niet in God maar wel in het groter geheel
Altijd heb ik gezegd: ik geloof niet in God. Niet in een God zoals in het Christendom, maar ik geloof wel dat er meer is dan het aardse dat wij kunnen waarnemen met onze ogen. Nooit heb ik er verder veel aandacht aan geschonken, want nooit zag ik de noodzaak of ervoer ik de wens om het verder te onderzoeken.
Maar de dood van mijn moeder veranderde alles en zo ook dit. Niet dat ik op zoek ging naar antwoorden, maar ik kon niet geloven dat dit het dan was. Zo van je leeft, totdat je hart het niet meer doet en dat dit dan ook werkelijk het einde is.
Een half uur tot een uur na haar overlijden stond ik naast haar bed en zag ik haar gezicht. Het was niet alsof ze sliep. Het was echt een onvergetelijk moment die op mijn netvlies staat geschrift. Mijn mem (Fries voor mama) haar sprankeling, haar vonk was verdwenen. En terwijl ik daar stond, samen met mijn zus, zei ze: ‘Het is alsof haar ziel in transitie is. Hij is nog hier en ook weer niet.’ En ik voelde het, ik begreep wat ze bedoelde terwijl mijn aardse zintuigen dat niet konden waarnemen.
Vertrouwen op mijn gevoel
Voor mij was dit een van de stappen in mijn proces die ik in september van dat jaar gestart was met de intentie om meer te vertrouwen op mijn gevoel en instinct in plaats van mijn gedachten, redenaties en verstand.
Super Soul Sunday gaf mij een inzicht
Na die nacht, op 8 november 2022, heb ik er verder niet echt meer aan gedacht of me mee bezig gehouden. Tot dat ik afgelopen zomer op het strand liep met een podcast van Marianne Williamson die te gast was bij een aflevering van Super Soul Sunday van Oprah.
Sinds het overlijden van mijn moeder wandel ik meer en zo af en toe met een podcast op. En, vraag me niet meer hoe, stuitte ik op de Super Soul Sunday reeks. Veel verschillende afleveringen met gasten die spreken over spiritualiteit, groei, wholeness en meer. En zo scrolde ik die middag en klikte op de aflevering van Marianne Williamson ook al kende ik haar niet.
Aan het einde van de aflevering dacht ik ‘Ja, dit is wat ik geloof.’
Ik zal in mijn eigen woorden vertellen hoe ik de boodschap van die aflevering heb geïnterpreteerd.
Wij zijn meer dan alleen ons fysieke lichaam dat je kunt waarnemen met je aardse zintuigen. Wij zijn energie en hebben een spirit/ziel. Onze energie en spirit/ziel bevindt zich in ons lichaam, maar stopt daar niet.
Herken je dat, wanneer iemand de kamer inloopt en je voelt dat de energie veranderd? Of wanneer iemand bij je in de buurt komt je zijn/haar positieve/negatieve gevoel kunt voelen zonder elkaar aan te raken of te (verbaal en non-verbaal) communiceren. Of wanneer iemand vol liefde heeft gekookt of iets gemaakt heeft en je voelt dat het speciaal is. Om maar zo te zeggen: iemand heeft zijn ziel en zaligheid er in gestopt.
Die energie en spirit (want ik vind het woord ‘ziel’ niet fijn, dus gebruik ik liever ‘spirit) zitten dus in iemands lijf, maar ook erbuiten, want anders voel jij dat van een ander niet zonder fysiek contact. Dus ja, ze
Na de dood blijft die spirit/energie ergens bestaan. Die lost niet zo maar op. Die energie en spirit blijft onderdeel van het grote geheel, van ons universum.
Dit voelde en zag ik toen ik enkele minuten na haar dood naast m’n moeder stond. Het was niet alsof ze sliep. Haar sprankeling was er niet meer. Haar spirit was niet in haar lichaam en tegelijkertijd voelde het alsof die wel nog om ons heen was en onderweg was naar een andere plek. Die spirit verdampt niet, het lost niet op. Het blijft een onderdeel van het grote geheel, van het universum. En van het universum ben jij ook een onderdeel. Wij allemaal.
En wat dit betekent voor mij is:
Als onze spirits altijd bestaan en onze spirits zich ook buiten ons lichaam bevinden. En we weten niet waar die eindigt. Zo kunnen onze spirits altijd samen zijn, in het universum. Ver weg en tegelijkertijd dichtbij elkaar. Die van mijn mem en mij. Samen.
Dit bewijzen kan ik nooit. En die noodzaak voel ik ook helemaal niet, want dit voelt als de waarheid voor mij. Dit helpt mij. Dit is waar voor mij.
Dit bewijzen kan ik nooit. Het tegendeel immers ook niet.
Dit is wat ik geloof: Onze spirits zijn altijd samen.